Hoe het was …
Op uitnodiging van mijn lieve zus ging ik, samen met haar natuurlijk, een paar dagen naar een natuurhuisje in Pieterburen. Bij binnenkomst heb je het idee dat je een klein museum inloopt zonder kaartje. Eerlijk is eerlijk, over elk detail is nagedacht. Het enige wat duidelijk niet uit die tijd kwam was de afwasborstel. Voor de rest was alles in stijl, inclusief gehaakte spreien.
Er is wel een gasaansluiting in het huisje zodat je kan koken en de kachel aan kan slingeren maar dat is het dan ook wel. Voor vermaak moet je zelf zorgen. Overdag is het een prachtige plek om te vertoeven. We gingen op donderdag naar Noordpolderzijlvest waar we een kop koffie dronken in het prachtige Zielhoes.
Daarna gingen we naar Uithuizen om de Menkemaborg te bekijken. Mijn vorige blog ging hier al uitgebreid over. Prachtig hoe ze dat spul in die staat houden. Vrijwilligers met hart en ziel voor wat was. We vroegen ons wel af of ze allemaal bibliothecaris waren geweest of achter het loket van de gemeente, afdeling burgerzaken, hadden gewerkt.
Na zo’n dagje cultuur waren we wel toe aan even relaxen achter de dijk dus weer richting het huisje. Rondom dit uitzicht. Als je je nietig wilt voelen …. Dan is dit the place to be.
De avond vond ik lastig. Ik kan blijkbaar minder goed de hele avond niks doen behalve staren naar het haardvuur. Je hebt er geen radio en geen tv en voor iemand die altijd de radio aan heeft is de stilte dan oorverdovend. Nu had ik wel mijn laptop mee maar die accu moest ik sparen om mijn telefoon op te kunnen laden. Nu was dit ook mijn eerste meerdaagse uitje na het overlijden van Jan zonder de musketiers. Je weet dat de kans groot is dan iedereen nog leeft als je terugkomt maar toch ….
De volgende morgen was ik al vroeg wakker en wederom liep ik tegen mijn eigen onvermogen aan om weinig te kunnen doen. Koffie zetten bij kaarslicht klinkt romantisch maar ik werd er kriegel van. Gelukkig werd het ook weer licht en zag ik weer de waarde van de plek waar we waren.
Na het ontbijt gingen we op pad naar Winsum. Mooi plekje in Groningen en zeker de moeite waard om nog eens te gaan kijken.
Hierna wilden we weleens weten waar Abraham de mosterd haalt maar helaas is dit museum ter ziele. Jammer ! Dan maar op naar het momument op de dijk. We moesten er een paar schapen voor trotseren en blijkbaar is de dijk ook een onderdeel van het Pieterpad want er waren evenveel wandelaars. Hij heeft wel een prachtig uitzicht.
Als afsluiting een visje eten op Lauwersoog. Ik hou van die plek maar deze keer werd ik er een beetje depressief. Troosteloos grauw weer deed me verlangen naar huis. En ik weet dat als ik tegen mijn zus had gezegd dat ik echt naar huis wilde we waren gegaan maar ik was vastbesloten om het af te maken en dat deed ik.
Wat heb ik nu geleerd? Ik ben niet geschikt om afgesloten van de wereld te zijn. Mijn hoofd wordt er ontzettend rusteloos van. Dit in tegenstelling tot mijn zussie die helemaal tot rust komt dan. Geen radio is echt rampzalig voor mijn gevoel en afgepast je mobiele telefoon gebruiken omdat je nog maar 16 % batterij hebt en niet op kan laden in de buurt …. Ik moet ook wat te doen hebben. Gewoon stilzitten ’s avonds is een kunst die ik niet meer beheers. Maar al met al waren het mooie dagen ! We hebben mooie dingen gezien, veel gepraat en frisse lucht ingeademd.
Volgend jaar in de herfstvakantie maar weer een paar dagen met elkaar op pad maar dan naar een huis met stopcontacten en een radio. Bedankt lieve Jo voor de afgelopen dagen !
