Bubbel

Er is zoveel gaande in de wereld waar een mens compleet van slag kan raken. Ik wil het niet weten. Dan ben ik maar een struisvogel, een nitwit, een gans. Ik wil het niet weten. Soms ontkom je er niet aan en staat je hart even stil. Joden die opgejaagd worden in onze hoofdstad. Ik zag de beelden, ik hoorde de berichten. Ik zag een stukje persconferentie van de driehoek in Amsterdam.

Iedereen is boos, noodverordening zus, maatregel zo. Schande, schaamte. Protesteren groot goed in Nederland. Motie om gezichtsbedekking te verbieden tijdens protesten aangenomen. Toch staat er iemand met dergelijke vermomming het NOS journaal te woord. Als ik het goed begrepen heb zijn er 4 mensen opgepakt tijdens die avond.

De premier gaat niet naar de klimaattop, hij blijft hier nu er in de hoofdstad een veenbrand gaande is waarvan niemand weet waar en hoe hij bovengronds komt. Iedereen vindt er wat van en roept dat ook. Deporteren, afschieten … Schande! Dat we een groot probleem hebben, daar is iedereen het wel over eens. Maar bij wie we de schuld nu neer moeten leggen, dat is een ander verhaal.

Ik wil het niet meer weten. Ik heb zin om de kerstboom op te zetten en Skyradio Christmas te streamen tot januari. Ik wil gewoon op zaterdagavond met de kinderen eten en plezier maken. Ik waak over mijn bubbel. Onze bubbel.

Ik kwam dit gedicht tegen op Twitter. Geschreven door de dochter van Dini Meijer. Te mooi om niet te delen. Alle credits naar moeder en dochter Meijer !